Hafta içi çalış çalış, koştur koştur… Geldik yine pazar gününe. Ne güzel gün şu pazar. Ertesi gün pazartesi olmasaydı

Bakın, en baştan söyleyeyim: Ben ekonomist değilim. Zaten olsaydım da son iki yılda öğrendiğim hiçbir şeyin çalışmadığını görüp mesleği bırakırdım.

Eskiden masallar vardı. Şimdi onların yerini köşe yazılarındaki alegoriler aldı. Geçen gün bir hikâyeye denk geldim, tam bizlik. Şeytan, yolu

Düşünün, ülkede işsizlik artıyor, ekonomi yerle bir olmuş, halk huzursuz. İnsanlar gelecekten umutsuz, değişim istiyor. Derken biri çıkıyor, güçlü konuşuyor,

Her yıl olduğu gibi bu yıl da takvimler 30 Ağustos’u gösterdiğinde, şehir meydanlarında bayraklar dalgalanıyor, marşlar yankılanıyor. Ama bu gün,

Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek, geçtiğimiz günlerde emeklilere moral olacak bir açıklama yaptı. Dedi ki: “2002 Aralık-2025 Temmuz döneminde

Sicilya mafyasının en temel kuralı nedir diye sorsanız, uzun uzun anlatmaya gerek yok. Tek kelime yeter: Omerta. Türkçesiyle: Sessizlik yemini.

Eskiden gençler bir şeye itiraz edecekse, ne yapacaklarını bilirdik. Sokağa çıkarlar, pankart açarlar, bağırırlar, çağırırlar… Dünya yerinden oynar mıydı, o

Bir süredir bazı siyasetçilerin diline doladığı, hatta neredeyse sloganlaştırdığı cümleler var: “Eğitim seviyesi yükseldikçe oyumuz düşüyor.” “Cahil halkın ferasetine güveniyorum.”

Eskiden pazar sabahlarının bir anlamı vardı. Uyanınca ilk yapılan şey kahve suyunu koymak, ardından hafif bir müzik açıp pencereyi aralamaktı.

Türk siyasetinin sürprizler albümünde özel bir yeri olan Devlet Bahçeli, yine sahneye çıkar mı? Malumunuz, kendisi siyasette “sürprizli pazartesiler”in başrol

Kutsal kitabın ilk emri “Oku”. İstiklal Marşı’nın ilk kelimesi “Korkma”. E peki, bu kadar net mesajlar almış bir millet nasıl

Pazar sabahı şöyle bir kahve koyayım dedim, niyetim huzurlu bir yazıydı. Ama nerede o huzur? Gündem beynimin içinde halay çekiyor.

Çocukken herkesin kulağına fısıldanan o meşhur öğütle başlayalım: “Oku, adam ol.” Biraz daha fantezili olanı ise şöyleydi: “Oku baban gibi

Diyelim ki bir sabah uyandım, bir baktım ki Cumhurbaşkanı olmuşum. Külliye hazır, makam aracı hazır, korumalar, protokol, bayrak, her şey

Hastanelerde kuyruk yok. Çok şükür. Sağlıkta çağ atladık. Kimse sabahın köründe hastane kapısında sıra numarası alabilmek için nöbet tutmuyor artık.

Yıllardır aynı lafı duyuyoruz: “Türkiye’nin büyük bir potansiyeli var.” Doğru. Var. Ama bu potansiyel dedikleri şey, doğalgaz gibi yerin altında

Türkiye Cumhuriyeti 100 yaşında. Bir asırlık yürüyüşün sonunda artık “nereden nereye geldik?” sorusunu yanıtlamanın zamanıdır. Yüz yıllık bir tarihin muhasebesini

Geçtiğimiz günlerde MHP lideri Devlet Bahçeli, “Cumhurbaşkanı yardımcılarından biri Kürt, biri Alevi olsun” önerisinde bulundu.tabii tepkiler ardı ardına geldi. Doğrusu,

Son dönemde ekonomi bozuksa “CHP yüzünden”, eğitim çökmüşse “CHP’den”, dış politikada yalnız kaldıysak yine “CHP suçlu.” Neymiş efendim, bu ülkeyi

Fatih Altaylı’nın tutuklanması, Türkiye’nin basın özgürlüğüyle ilgili kaygıların bir kez daha görünür hale gelmesine neden oldu. Ne yazık ki, bu

Her şey o meşhur cümleyle başladı: “En kötüsü geride kaldı.” Kim söyledi, bilmiyoruz. Belki bir bakan, belki bir bilim kurulu

Ben günlerce araştırıp tam birazdan aşağıda olan metni oluşturmuştum ki Cumhuriyet Gazetesinden duayen gazeteci Mine Kırıkkanat bu konuyu kaleme almış.

İki gündür “Yeni Anayasa” başlığını merkeze alarak, bu sürece nasıl başlanması gerektiğine dair fikirlerimi paylaşıyorum. Ancak konuya madde madde girdikçe